Ενώ οι σύγχρονες ελληνικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζονται ως η κύρια ραχοκοκαλιά της οικονομίας, μέχρι πρόσφατα η επιχειρηματικότητα δεν ερευνήθηκε από το πεδίο εφαρμογής του φύλου. Συγκεκριμένα, δεν επικεντρώθηκε στο κατά πόσον το φύλο αποτελούσε ανασταλτικό ή ενισχυτικό παράγοντα στις προκλήσεις της αγοράς ή επηρέασε τις επιλεγείσες μεθόδους παραγωγής και τις αναπτυξιακές στρατηγικές που χρησιμοποιήθηκαν. Οι ευκαιρίες επιχειρηματικότητας για τις γυναίκες στην Ελλάδα είναι σχετικά χαμηλές, λαμβάνοντας υπόψη την τρομακτική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία και τους παράγοντες που απορρέουν από την κοινωνιολογική άποψη. Αυτό γίνεται φανερό από τη διαφορά μεταξύ των γυναικών που έχουν επιχειρηματική ιδέα και δεν την κάνουν πραγματικότητα και από τις γυναίκες που πράγματι κάνουν τα βήματα περαιτέρω, καθιερώνοντας την επιχείρησή τους και εφαρμόζοντας τις ιδέες τους. Στα πρώτα στάδια επιχειρηματικής δραστηριότητας των γυναικών στην Ελλάδα, συνήθως εντοπίζονται τα εξής (Antonopoulou,2007): 1. Η οικογένεια διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στην πρωτογενή χρηματοδότηση των νεοσύστατων επιχειρήσεων. Εκτός από τη συνεισφορά τους στην είσπραξη του απαραίτητου κεφαλαίου για να ξεκινήσουν, έχουν πρωταρχικό ρόλο στην άτυπη επένδυσή τους. 2. Οι γυναίκες συμμετέχουν συνήθως στο λιανικό εμπόριο (μικρές καταστήματα λιανικής πώλησης, λιανικής πώλησης ρούχων και καλλυντικών κ.λπ.) και σε υπηρεσίες (κομμωτική, μακιγιέρ κ.λπ.). 3. Έχουν ακόμα αυξημένο φόβο αποτυχίας. Παρόλο που οι γυναίκες επιχειρήσεις έχουν το στοιχείο της καινοτομίας, μερικές φορές ο φόβος της αποτυχίας τους οδηγεί στα πιο γνωστά μονοπάτια όπως το λιανικό εμπόριο κοινών αγαθών και υπηρεσιών που θεωρούνται πιο γυναίκες. Επίσης, οι περισσότεροι επιλέγουν να αναλάβουν και να εκτελέσουν το οικογενειακό επιχειρηματικό γεγονός που συνεπάγεται χαμηλότερο επίπεδο κινδύνου. 4. Ο τρόπος με τον οποίο η ελληνική κοινωνία βλέπει την επιχειρηματικότητα των γυναικών είναι αντιφατική. Η γυναικεία επιχειρηματικότητα θεωρείται κοινωνικά εγκεκριμένη και ενσωματωμένη επιλογή απασχόλησης, εντούτοις τα μεγάλα κενά αμοιβών, η κατοχή ανώτερων θέσεων και η λήψη θέσεων λήψης αποφάσεων δεν γίνονται εύκολα αποδεκτές, καθώς δεν γίνεται αποδεκτή η εξάλειψη του πρωταρχικού ρόλου των γυναικών στην οικογένεια. Οι περισσότερες γυναίκες επιχειρηματίες στρέφονται στη δημιουργία επιχειρήσεων στον τομέα των υπηρεσιών, καθώς αυτή η επιχειρηματική επιλογή και τα επαγγέλματα του τομέα των υπηρεσιών δεν είναι άγνωστες στις γυναίκες καθώς θεωρούνται πιο θηλυκές. Από τη δεκαετία του ’70, οι γυναίκες στην Ελλάδα άρχισαν να εγκαταλείπουν το σπίτι και το οικογενειακό πλαίσιο και άρχισαν να επιλέγουν την αμειβόμενη απασχόληση ως εναλλακτικό τρόπο για να κερδίσουν χρήματα. Το 1980 υπήρξε μια ώθηση της γυναικείας επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια είναι εμφανές η αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των γυναικών στον επιχειρηματικό τομέα, το οποίο οφείλεται στην ανάγκη διάθεσης για βελτίωση της ελληνικής οικονομίας.