Εμπόδια και δυσκολίες στην ανάπτυξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας
Όλες οι επιχειρήσεις καλούνται να ξεπεράσουν έναν κύκλο δυσκολιών και εμποδίων που πρέπει να κάνουν τόσο με εμφανείς γραφειοκρατικές διαδικασίες, όσο και με άλλους παράγοντες που απορρέουν από τη θέση που κατέχουν οι γυναίκες στην κοινωνία και τους ρόλους τους οποίους αναμένεται να αναλάβουν.
Τα στερεότυπα συμβολικά εμπόδια και οι σωρευτικοί ρόλοι των γυναικών λειτουργούν ως απωθητικά τόσο για τη σύλληψη όσο και για την υλοποίηση μιας επιχειρηματικής ιδέας.
Η ανάγκη για εργασία και η προώθηση της εικόνας της σύγχρονης και ανεξάρτητης γυναίκας που ωθεί τις γυναίκες να ακολουθήσουν μια σταδιοδρομία είναι σε αντίθεση με τις ανεπίσημες σχέσεις εξουσίας μέσα στην οικογένεια.
Οι γυναίκες πρέπει να εξισορροπήσουν τις αντικρουόμενες προτεραιότητες που έχουν ως αποτέλεσμα ότι η γυναικεία επιχειρηματικότητα συνδέεται πολύ συχνά με την ανάγκη να παρέχεται χρόνος ευελιξίας για την οικογενειακή φροντίδα.
Το θέμα της ευελιξίας είναι πιο επείγον στις αγροτικές περιοχές όπου δεν υπάρχουν δομές φροντίδας για παιδιά και ηλικιωμένους.
Το οικογενειακό περιβάλλον συναινεί λιγότερο συχνά στην ιδέα της έναρξης μιας επιχείρησης εάν είναι γυναίκα που θέλει να την ξεκινήσει.
Επιπλέον, η απουσία καλών επιχειρηματικών πρακτικών γυναικών στα μέσα ενημέρωσης δεν ευνοεί τις αλλαγές στα στερεότυπα. Τα διαφορετικά σημεία εκκίνησης των δύο φύλων κατά την ανάληψη επιχειρηματικής πρωτοβουλίας είναι εμφανή στη στάση τους απέναντι στον οικονομικό κίνδυνο που ενέχει ο επιχειρηματικός κίνδυνος.
Οι γυναίκες είναι πιο επιφυλακτικές από τους άνδρες κατά την ανάληψη κινδύνων και διαφοροποιούν τη συμπεριφορά τους όσον αφορά το κεφάλαιο εκκίνησης των επιχειρήσεων, γεγονός που συνδέεται επίσης με την συχνότερη «επιχειρηματικότητα αναγκαιότητας» και το μικρότερο μέγεθος των επιχειρήσεων, τόσο όσον αφορά το ποσό των ετήσιων πωλήσεων και τον αριθμό των εργαζομένων σε σχέση με την ανδρική επιχειρηματικότητα (ΕΚ, 2014).
Οι γυναίκες συνήθως χρησιμοποιούν προσωπικά κεφάλαια για τη δημιουργία της επιχείρησης ή απευθύνουν έκκληση στο οικογενειακό περιβάλλον, καθώς τα τραπεζικά δάνεια συνήθως απαιτούν εγγυήσεις ιδιοκτησίας και οι γυναίκες δεν είναι πρόθυμες να αντιμετωπίσουν κινδύνους από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ή να θέσουν σε κίνδυνο την οικογενειακή ιδιοκτησία σε περίπτωση αποτυχίας.
Οι οικονομικοί πόροι αποτελούν βασικό παράγοντα για την οργανωτική επιτυχία της επιχείρησης και την επιβίωσή της και η δυνατότητα δανεισμού επιτρέπει στην επιχείρηση να εκσυγχρονίσει και να αυξήσει την αποδοτικότητά της. Ωστόσο, οι δανειστές είναι συχνά απρόθυμοι απέναντι στις γυναίκες.
Οι τράπεζες είναι πιο προσεκτικοί απέναντι στους μικρούς επιχειρηματίες, επειδή θεωρούν τους δανειολήπτες υψηλού κινδύνου και οι γυναίκες, οι οποίες συνήθως δεν έχουν εγγυήσεις, θεωρούνται ιδιαίτερα υψηλού κινδύνου.
Οι δυσκολίες για τον εξωτερικό δανεισμό δημιουργούν φραγμούς για τις γυναίκες και όσον αφορά τη δυνατότητα συμμετοχής σε ανεπίσημα χρηματοπιστωτικά δίκτυα. Τα δίκτυα αυτά είναι, ωστόσο, σημαντικές πηγές πληροφόρησης και συμβουλών για τους επιχειρηματίες. Παρά την έμφαση των δημόσιων χρηματοδοτικών μέσων για την απασχόληση και την επιχειρηματικότητα των γυναικών (π.χ. πριμοδότηση βαθμού για επενδυτικούς φακέλους που υποβάλλουν οι γυναίκες), οι οικογενειακές ευθύνες περιορίζουν τις ευκαιρίες των γυναικών να παρακολουθήσουν προγράμματα κατάρτισης, καθώς συνήθως μετακινούνται από το σπίτι τους στα κέντρα κατάρτισης.
Μόνον λίγες γυναίκες ιδιοκτήτες μιας μεμονωμένης επιχείρησης χρησιμοποίησαν την οικονομική βοήθεια της ΕΚ και του εθνικού θεσμικού πλαισίου για την ενίσχυση της επιχείρησής τους.
Πολλές γυναίκες υπογραμμίζουν ότι δεν ενημερώνονται ούτε καν για τα προγράμματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν επειδή δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος μεταξύ της εργασίας και των οικογενειακών υποχρεώσεων για να παρακολουθήσουν οποιαδήποτε σχετική πληροφορία.
Η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικείων επιχειρήσεων δημιουργήθηκε με προσωπικό κεφάλαιο ή μικρές και περιορισμένες τραπεζικές πιστώσεις. Η γραφειοκρατία της έναρξης μιας επιχείρησης ή της συμμετοχής σε ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα είναι ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες της υπαίθρου με σχετικά υψηλή ηλικία και χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Αυτό το πρόβλημα προκαλεί σε πολλούς από αυτούς να μην συμμετάσχουν στη διαδικασία έναρξης μιας επιχείρησης. Ο μεγάλος αριθμός των εγγράφων που απαιτούνται για την άδεια λειτουργίας επιχείρησης καθώς και η χρονοβόρα διαδικασία, λειτουργούν ως αντικίνητρα, ιδίως για τις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας ή για εκείνους που διαθέτουν ελάχιστες τεχνικές γνώσεις.
Σε κάθε περίπτωση, η αντίληψη του επιχειρηματικού χώρου ως ανδροκρατούμενου φαίνεται να εξασθενεί βαθμιαία όχι μόνο στην κοινή γνώμη και στις επιχειρηματικές συναλλαγές ανδρών και γυναικών, αλλά και στη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών δομών. Σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε στην Ελλάδα σε δείγμα περισσότερων από 1000 γυναικών επιχειρηματιών, οι γυναίκες ως επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν τα ακόλουθα εμπόδια (Tsaltampasi and Tzialla, 2013):
1. Μάρκετινγκ και προώθηση των εταιρειών τους.
2. Η γραφειοκρατία.
3. Ανταγωνισμός.
4. Χαμηλή πρόσβαση σε κεφάλαια και χρηματοδότηση.
5. Έλλειψη θεσμικών / κυβερνητικών πληροφοριών για επιχειρηματικά θέματα.
Επιπλέον, οι γυναίκες ως επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν πρόσθετα εμπόδια που απορρέουν από το φύλο τους. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα:
1. οι γυναίκες αντιμετωπίζουν οικογενειακά ζητήματα και κοινωνικές αντιλήψεις σχετικά με το ρόλο τους ως επιχειρηματίες.
2. Το 49% των γυναικών που συμμετείχαν στην έρευνα απάντησε ότι αντιμετωπίζουν ένα σημαντικό πρόβλημα όσον αφορά τη διαχείριση του χρόνου, καθώς δεν μπορούν να εξισορροπήσουν την οικογενειακή και επαγγελματική ζωή.
3. Οι γυναίκες αφιερώνουν μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στην επαγγελματική τους ζωή σε βάρος της οικογενειακής ζωής που ως εκ τούτου προκαλεί δυσαρέσκεια από τα μέλη της οικογένειάς τους.
Επιπλέον, έγιναν πολλές συζητήσεις στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία σχετικά με τα ατομικά χαρακτηριστικά των γυναικών και ιδιαίτερα την ηλικία και την εκπαίδευση, ως παράγοντες που σχετίζονται με την πρωτοβουλία για την επιχειρηματικότητα.
Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι η ηλικιακή ομάδα των 35-44 ετών είναι αυτή με το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών επιχειρηματιών σε πρώιμο στάδιο.
Αντίθετα, οι άνδρες μπαίνουν στην επιχειρηματική σκηνή σε νεαρότερη ηλικία. Η έρευνα GEM 2012-13 για την Ελλάδα δείχνει συγκέντρωση 39,5% των ανδρών επιχειρηματιών στην ηλικιακή ομάδα των 25-34 ετών και 35,7% των γυναικών στην ηλικιακή ομάδα 35-44 ετών.
Η καθυστέρηση της εισόδου των γυναικών στον επιχειρηματικό χώρο που αναφέρεται στις έρευνες σχετίζεται με την ανάγκη και την επιθυμία των γυναικών να απελευθερωθούν από τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις, ιδιαίτερα την ανατροφή των παιδιών σε νεαρή ηλικία. Μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε επίσης να αναζητηθεί στην περίπτωση της ασθενέστερης τάσης των γυναικών προς την επιχειρηματικότητα. Σε μια άλλη έρευνα που πραγματοποίησε η Ελληνική Ένωση Γυναικών Επιχειρηματιών σε δείγμα 200 γυναικών, αποδείχθηκε ότι το 42% των γυναικών που ήταν πρόθυμες να δημιουργήσουν την επιχείρησή τους, αποθάρρυναν το μεγάλο ποσοστό των συζύγων τους είτε άνεργοι ή το εισόδημά τους έχει συρρικνωθεί σημαντικά. Αυτοί οι σύζυγοι είδαν την επικείμενη απασχολησιμότητα της συζύγου τους ως απειλή για την οικονομική τους κατάσταση καθώς ένιωθαν απειλή ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν περισσότερα χρήματα και να συμβάλλουν στο οικογενειακό εισόδημα σε μεγαλύτερο ποσοστό από αυτά.
Επιπλέον, το 25% απάντησε ότι αντιμετωπίζουν στερεότυπες συμπεριφορές και προκαταλήψεις σχετικά με το ρόλο τους ως γυναίκες και ότι το 12% αυτών έχουν πρόβλημα να γίνουν αποδεκτοί από την αγορά και τους συναδέλφους επιχειρηματίες. Λαμβανομένου υπόψη του αυξανόμενου αριθμού των γυναικών που εισέρχονται στον τομέα της επιχειρηματικότητας, τα ποσοστά αυτά είναι αρκετά ανησυχητικά, καθώς δείχνουν ότι το φύλο εξακολουθεί να διαδραματίζει κάποιο ρόλο όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες αντιλαμβάνονται την επαγγελματική τους ζωή, κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβεί.
Η υπόθεση είναι να αξιολογήσουμε τις γυναίκες για τις επιχειρηματικές και διαχειριστικές τους δεξιότητες και για την ικανότητά τους να παράγουν. Αυτό που είναι ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι οι γυναίκες ξεπερνούν τους άνδρες όσον αφορά τη χρήση νέων τεχνολογιών και διαδικασιών στην επιχείρησή τους
Όλες οι επιχειρήσεις καλούνται να ξεπεράσουν έναν κύκλο δυσκολιών και εμποδίων που πρέπει να κάνουν τόσο με εμφανείς γραφειοκρατικές διαδικασίες, όσο και με άλλους παράγοντες που απορρέουν από τη θέση που κατέχουν οι γυναίκες στην κοινωνία και τους ρόλους τους οποίους αναμένεται να αναλάβουν.
Τα στερεότυπα συμβολικά εμπόδια και οι σωρευτικοί ρόλοι των γυναικών λειτουργούν ως απωθητικά τόσο για τη σύλληψη όσο και για την υλοποίηση μιας επιχειρηματικής ιδέας.
Η ανάγκη για εργασία και η προώθηση της εικόνας της σύγχρονης και ανεξάρτητης γυναίκας που ωθεί τις γυναίκες να ακολουθήσουν μια σταδιοδρομία είναι σε αντίθεση με τις ανεπίσημες σχέσεις εξουσίας μέσα στην οικογένεια.
Οι γυναίκες πρέπει να εξισορροπήσουν τις αντικρουόμενες προτεραιότητες που έχουν ως αποτέλεσμα ότι η γυναικεία επιχειρηματικότητα συνδέεται πολύ συχνά με την ανάγκη να παρέχεται χρόνος ευελιξίας για την οικογενειακή φροντίδα.
Το θέμα της ευελιξίας είναι πιο επείγον στις αγροτικές περιοχές όπου δεν υπάρχουν δομές φροντίδας για παιδιά και ηλικιωμένους.
Το οικογενειακό περιβάλλον συναινεί λιγότερο συχνά στην ιδέα της έναρξης μιας επιχείρησης εάν είναι γυναίκα που θέλει να την ξεκινήσει.
Επιπλέον, η απουσία καλών επιχειρηματικών πρακτικών γυναικών στα μέσα ενημέρωσης δεν ευνοεί τις αλλαγές στα στερεότυπα. Τα διαφορετικά σημεία εκκίνησης των δύο φύλων κατά την ανάληψη επιχειρηματικής πρωτοβουλίας είναι εμφανή στη στάση τους απέναντι στον οικονομικό κίνδυνο που ενέχει ο επιχειρηματικός κίνδυνος.
Οι γυναίκες είναι πιο επιφυλακτικές από τους άνδρες κατά την ανάληψη κινδύνων και διαφοροποιούν τη συμπεριφορά τους όσον αφορά το κεφάλαιο εκκίνησης των επιχειρήσεων, γεγονός που συνδέεται επίσης με την συχνότερη «επιχειρηματικότητα αναγκαιότητας» και το μικρότερο μέγεθος των επιχειρήσεων, τόσο όσον αφορά το ποσό των ετήσιων πωλήσεων και τον αριθμό των εργαζομένων σε σχέση με την ανδρική επιχειρηματικότητα (ΕΚ, 2014).
Οι γυναίκες συνήθως χρησιμοποιούν προσωπικά κεφάλαια για τη δημιουργία της επιχείρησης ή απευθύνουν έκκληση στο οικογενειακό περιβάλλον, καθώς τα τραπεζικά δάνεια συνήθως απαιτούν εγγυήσεις ιδιοκτησίας και οι γυναίκες δεν είναι πρόθυμες να αντιμετωπίσουν κινδύνους από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ή να θέσουν σε κίνδυνο την οικογενειακή ιδιοκτησία σε περίπτωση αποτυχίας.
Οι οικονομικοί πόροι αποτελούν βασικό παράγοντα για την οργανωτική επιτυχία της επιχείρησης και την επιβίωσή της και η δυνατότητα δανεισμού επιτρέπει στην επιχείρηση να εκσυγχρονίσει και να αυξήσει την αποδοτικότητά της. Ωστόσο, οι δανειστές είναι συχνά απρόθυμοι απέναντι στις γυναίκες.
Οι τράπεζες είναι πιο προσεκτικοί απέναντι στους μικρούς επιχειρηματίες, επειδή θεωρούν τους δανειολήπτες υψηλού κινδύνου και οι γυναίκες, οι οποίες συνήθως δεν έχουν εγγυήσεις, θεωρούνται ιδιαίτερα υψηλού κινδύνου.
Οι δυσκολίες για τον εξωτερικό δανεισμό δημιουργούν φραγμούς για τις γυναίκες και όσον αφορά τη δυνατότητα συμμετοχής σε ανεπίσημα χρηματοπιστωτικά δίκτυα. Τα δίκτυα αυτά είναι, ωστόσο, σημαντικές πηγές πληροφόρησης και συμβουλών για τους επιχειρηματίες. Παρά την έμφαση των δημόσιων χρηματοδοτικών μέσων για την απασχόληση και την επιχειρηματικότητα των γυναικών (π.χ. πριμοδότηση βαθμού για επενδυτικούς φακέλους που υποβάλλουν οι γυναίκες), οι οικογενειακές ευθύνες περιορίζουν τις ευκαιρίες των γυναικών να παρακολουθήσουν προγράμματα κατάρτισης, καθώς συνήθως μετακινούνται από το σπίτι τους στα κέντρα κατάρτισης.
Μόνον λίγες γυναίκες ιδιοκτήτες μιας μεμονωμένης επιχείρησης χρησιμοποίησαν την οικονομική βοήθεια της ΕΚ και του εθνικού θεσμικού πλαισίου για την ενίσχυση της επιχείρησής τους.
Πολλές γυναίκες υπογραμμίζουν ότι δεν ενημερώνονται ούτε καν για τα προγράμματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν επειδή δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος μεταξύ της εργασίας και των οικογενειακών υποχρεώσεων για να παρακολουθήσουν οποιαδήποτε σχετική πληροφορία.
Η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικείων επιχειρήσεων δημιουργήθηκε με προσωπικό κεφάλαιο ή μικρές και περιορισμένες τραπεζικές πιστώσεις. Η γραφειοκρατία της έναρξης μιας επιχείρησης ή της συμμετοχής σε ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα είναι ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες της υπαίθρου με σχετικά υψηλή ηλικία και χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Αυτό το πρόβλημα προκαλεί σε πολλούς από αυτούς να μην συμμετάσχουν στη διαδικασία έναρξης μιας επιχείρησης. Ο μεγάλος αριθμός των εγγράφων που απαιτούνται για την άδεια λειτουργίας επιχείρησης καθώς και η χρονοβόρα διαδικασία, λειτουργούν ως αντικίνητρα, ιδίως για τις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας ή για εκείνους που διαθέτουν ελάχιστες τεχνικές γνώσεις.
Σε κάθε περίπτωση, η αντίληψη του επιχειρηματικού χώρου ως ανδροκρατούμενου φαίνεται να εξασθενεί βαθμιαία όχι μόνο στην κοινή γνώμη και στις επιχειρηματικές συναλλαγές ανδρών και γυναικών, αλλά και στη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών δομών. Σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε στην Ελλάδα σε δείγμα περισσότερων από 1000 γυναικών επιχειρηματιών, οι γυναίκες ως επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν τα ακόλουθα εμπόδια (Tsaltampasi and Tzialla, 2013):
1. Μάρκετινγκ και προώθηση των εταιρειών τους.
2. Η γραφειοκρατία.
3. Ανταγωνισμός.
4. Χαμηλή πρόσβαση σε κεφάλαια και χρηματοδότηση.
5. Έλλειψη θεσμικών / κυβερνητικών πληροφοριών για επιχειρηματικά θέματα.
Επιπλέον, οι γυναίκες ως επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν πρόσθετα εμπόδια που απορρέουν από το φύλο τους. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα:
1. οι γυναίκες αντιμετωπίζουν οικογενειακά ζητήματα και κοινωνικές αντιλήψεις σχετικά με το ρόλο τους ως επιχειρηματίες.
2. Το 49% των γυναικών που συμμετείχαν στην έρευνα απάντησε ότι αντιμετωπίζουν ένα σημαντικό πρόβλημα όσον αφορά τη διαχείριση του χρόνου, καθώς δεν μπορούν να εξισορροπήσουν την οικογενειακή και επαγγελματική ζωή.
3. Οι γυναίκες αφιερώνουν μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στην επαγγελματική τους ζωή σε βάρος της οικογενειακής ζωής που ως εκ τούτου προκαλεί δυσαρέσκεια από τα μέλη της οικογένειάς τους.
Επιπλέον, έγιναν πολλές συζητήσεις στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία σχετικά με τα ατομικά χαρακτηριστικά των γυναικών και ιδιαίτερα την ηλικία και την εκπαίδευση, ως παράγοντες που σχετίζονται με την πρωτοβουλία για την επιχειρηματικότητα.
Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι η ηλικιακή ομάδα των 35-44 ετών είναι αυτή με το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών επιχειρηματιών σε πρώιμο στάδιο.
Αντίθετα, οι άνδρες μπαίνουν στην επιχειρηματική σκηνή σε νεαρότερη ηλικία. Η έρευνα GEM 2012-13 για την Ελλάδα δείχνει συγκέντρωση 39,5% των ανδρών επιχειρηματιών στην ηλικιακή ομάδα των 25-34 ετών και 35,7% των γυναικών στην ηλικιακή ομάδα 35-44 ετών.
Η καθυστέρηση της εισόδου των γυναικών στον επιχειρηματικό χώρο που αναφέρεται στις έρευνες σχετίζεται με την ανάγκη και την επιθυμία των γυναικών να απελευθερωθούν από τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις, ιδιαίτερα την ανατροφή των παιδιών σε νεαρή ηλικία. Μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε επίσης να αναζητηθεί στην περίπτωση της ασθενέστερης τάσης των γυναικών προς την επιχειρηματικότητα. Σε μια άλλη έρευνα που πραγματοποίησε η Ελληνική Ένωση Γυναικών Επιχειρηματιών σε δείγμα 200 γυναικών, αποδείχθηκε ότι το 42% των γυναικών που ήταν πρόθυμες να δημιουργήσουν την επιχείρησή τους, αποθάρρυναν το μεγάλο ποσοστό των συζύγων τους είτε άνεργοι ή το εισόδημά τους έχει συρρικνωθεί σημαντικά. Αυτοί οι σύζυγοι είδαν την επικείμενη απασχολησιμότητα της συζύγου τους ως απειλή για την οικονομική τους κατάσταση καθώς ένιωθαν απειλή ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν περισσότερα χρήματα και να συμβάλλουν στο οικογενειακό εισόδημα σε μεγαλύτερο ποσοστό από αυτά.
Επιπλέον, το 25% απάντησε ότι αντιμετωπίζουν στερεότυπες συμπεριφορές και προκαταλήψεις σχετικά με το ρόλο τους ως γυναίκες και ότι το 12% αυτών έχουν πρόβλημα να γίνουν αποδεκτοί από την αγορά και τους συναδέλφους επιχειρηματίες. Λαμβανομένου υπόψη του αυξανόμενου αριθμού των γυναικών που εισέρχονται στον τομέα της επιχειρηματικότητας, τα ποσοστά αυτά είναι αρκετά ανησυχητικά, καθώς δείχνουν ότι το φύλο εξακολουθεί να διαδραματίζει κάποιο ρόλο όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες αντιλαμβάνονται την επαγγελματική τους ζωή, κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβεί.
Η υπόθεση είναι να αξιολογήσουμε τις γυναίκες για τις επιχειρηματικές και διαχειριστικές τους δεξιότητες και για την ικανότητά τους να παράγουν. Αυτό που είναι ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι οι γυναίκες ξεπερνούν τους άνδρες όσον αφορά τη χρήση νέων τεχνολογιών και διαδικασιών στην επιχείρησή τους